Peşinde olduğumuzun dışındayız. Bu cümle arzunun doğasını yakalamaya çalışır ama başaramaz. Çünkü arzunun yakalanmış hali, temaşanın tatminine dönüşecek. Bu ise arzudan başka bir şeydir.
Soru sormak bir şeydir. Soru sormayı kesintiye uğratmak ise dönüşümü başlatacak. Neden bu soruyu soruyorum diye sormak, arzuyu bir an için yakalamak mıdır ? Ama o artık bir başkasının arzusu. Çünkü ben artık bir başkası. Öyleyse ben sürekli değişiyor, ben demek sürekli olduğu halde.
İnsan eksiktir, bu eksiklik onun fazlalığı olduğu halde. Ama bu bir çelişki değil. Çelişki nedir ? İnsan nedir ? Eksiklik nedir ? Bu üç kavramı karşılaştıracak ve bu çarpışmadan bir tapınak çıkaracak kadar genç miyiz ? Karar vermek üzere olan, bir süre daha sakin kalmalı. Sakin kalmak şeklinde karar verilebilir mi ?
İnsan ne olabilir ? Kendisi olabilir mi ? Kendisi olduğu halde insan, kendisi olmaya adaydır. Aday mıdır ? Bu arzuyu yakalama çabası ile aynı şey değil mi ? Onu yakalayamayacağımızı biliyoruz. O bizatihi yakalayamamaktır.
Önemli olan onu nasıl yakalayamadığınızdır. Yakalayamamak yasa ise. Kavga ederek mi, dans ederek mi takip ediyorsunuz ? Takip mi ediyorsunuz, kaçıyor musunuz ? Bu nereden baktığımızdır. Değiştirebiliriz. Değişen iki şey olacak. Birisi bakış açısı.
Takip ettiğimizi bilmeyebiliriz. Bilmek onunla kurabileceğimiz tek ilişki değil. Ondan nefret edebiliriz. Sevebiliriz, küfür edebiliriz, sabrımızı taşırabiliriz. Duyabiliriz. Çok küçüktür bazı adımlar, adım bile değiller; ama oradalar ve bizden başkalar. Öyleyse ben ben'im, bir başka varsa ve benim bostan korkuluğum ise.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder